دلخوش از آنیم که حج میرویم!!
غافل از آنیم که کج میرویم.....!!
کعبه به دیدار خدا میرویم...؟؟؟
او که همینجاست....کجا میرویم!؟
حج بخدا جز به دل پاک نیست....
شستن غم از دل غمناک نیست...
دین که به تسبیح و سر و ریش نیست
هر که علی گفت که درویش نیست.....
صبح به صبح در پی مکر و فریب......
شب همه شب گریه و امن یجیب...!!؟؟
کم نیستند شادی ها، حتی اگر بزرگ نباشند...
چه آسان تماشاگر سبقت ثانیه هاییم و به عبورشان می خندیم
چه آسان لحظه ها را به کام هم تلخ می کنیم
و چه ارزان می فروشیم لذت با هم بودن را
چه زود دیر می شود و نمیدانیم که:
فردا می آید شاید ما نباشیم!
عید را بهانه کنیم تا به همه کسانی که دوستشان داریم
سلامی بکنیم ، نام شما در اندیشه و مهرتان در قلب ماست . . .
عید قربان بر شـــــــــما مبارک
.
.
.
خاک عرفات را , آب زمزم را , کوه حرا را , جرات ابراهیم را ,
طاقت اسماعیل را , وصال معشوق را صاحب کعبه نصیبت کند . . .
عیدتان مبــــــــارک .
.
.
.نگارا عید قربان است قربانت شوم یا نه ؟ / نگفتی یک دمی آیا که مهمانت شوم یانه ؟
برای طوف کویت جامه احرام بر بستم / گدای دوره گرد گوشه خوانت شوم یانه ؟
تقدیم به انور بهرامزئی عزیز
در غمی که اشک نیست، در شادی که لبخند نیست،
در بغضی که ناله نیست، در دردی که آه نیست،
احساس کجاست؟
در احساسی که حس نیست، در دلی که عشق نیست،
در دوستی که محبت نیست، در صداقتی که راستی نیست،
زندگی کجاست؟
در زندگی که هدف نیست، در هوایی که باد نیست،
در خاکی که آب نیست، در باغی که گل نیست،
انسان کجاست؟
در انسانی که هیچ نیست، در سفره ای که نان نیست،
در زمینی که جا نیست، در دنیایی که رحم نیست،
مرگ کجاست؟
شعر نو از حمبد خدایاری یکی از شاعران معروف بلوچستان برایش ارزوی موفقیت دارم انشالله در کارش موفق و پیروز باشند
بگذارنفس بکشم در هوای بی سرانجامی
کنون کز دست تو رستم در این آهوی تنهایی
سپهرم گفت بالا شو به نزد من کمی بنشین
بگو درد دلت با من دراین اوقات شیدایی
دمی گفتم که این دوست است یا دشمن؟
چنین خواهد مرا با خود در این آغوش یلدایی
گلایه با خودم کردم در این احوال بی کینه
چگونه او شنید از من صدای درد تنهایی!
کنون که دست من روشد برای رفتن وماندن
سپهر صبح ضامن شد برای رفع تنهایی
بگفتم درد دل با او دمادم تا دم رفتن
مرا هم درد وهمراه شد در این اوقات تنهایی
نصیحت کرد درگوشم که درمانش کند در دم
که او آگه نبود ازمن دراین احوال صهبایی
بدیدم در درون دل هیاهویی که بس تشنه
نشسته در کمین من دراین اوضاع تنهایی
بیامد نوری از بالا که درمان می کند دردم
ولی غافل گذشت ازمن دراین اوقات شیدایی
وصیه ای به افراد نا امید
سخنی از اعماق دل:
ساحل سرگشته گفت٬گر چه بسی زیستم
هیچ نه معلوم شد٬آه که من کیستم
موج ز خود رفته ای٬ تیز خرامید و گفت
هستم اگر میروم٬گر نروم نیستم!!!
براستی که این جمله آرامش خاصی به انسان می دهد!
اگر به آن اعتقاد دارید پس این جمله را به دیگران هدیه کنید!
۩ اشعار ماه مبارك رمضان ۩
ماه مبارک آمد، اي دوستان بشارت
کز سوي دوست ما را هر دم رسد اشارت
آمد نويد رحمت، اي دل ز خواب برخيز
باشد که باقي عمر، جبران شود خسارت
آمد رمضان هست دعا را اثری
دارد دل من شور و نوای دگری
ما بنده عاصی و گنهكار توییم
ای داور بخشنده بما كن نظری
رمضــان چــشمــه عـطــای خـــدا
ماه عفو و گذشت و غفــران است
رمــضــان رهــنـــمــا و راه گــشــا
بهــر گــم گـشتگان حـیــران است
رمضان ماه مناجات و دعا
رمضان پر بود از شور و صفا
ماه خالص شدن از کبر و ریا
رمضان ماه رسیدن به خدا
رمضان شهر عشق و عرفان است
رمضان بحر فیض و احسان است
رمــضــــان، مــاه عــتــرت و قــرآن
گــــاه تــــجدید عهد و پیمان است
سراون شهر علم و شهر فرهنگ
جهالت باشد اینجا لکه ننگ
بیا بنگر برادر شهر ما را
که بینی صنعت و صُنع خدا را
تمام مردمانش با خدایند
نبی مصطفی را می‌ستایند
به جالق و کله‌گانش رو سفر کن
به آهنگ نوازشها نظر کن
که تاریخی هزاران ساله دارد
ز تاراج مغولها ناله دارد
به زیبایی و سرسبزی بهار است
در آنجا کشت شالی بی‌شمار است
به باغاتش همه قسم میوه‌جاتی
بیا بنگر ندارد کس شناختی
در آنجا تپه‌ای اسمش میرومر
نهان است گنجها بسیار از زر
بود در شهر آثار قدیمی
چه آثاری، چه ابنای عظیمی
زسیستان هیچ دستی کم ندارد
و نخلستان آن را بم ندارد
بود محصول آن خرمای ربی
به هر ذوق و سلیقه می‌پسندی
بود شیرین‌تر از قند فریمان
ببر سوغات از بهر ندیمان
اگر خواهی بهشتش را ببینی
گلی از گلستانش را بچینی
نظر انداز به شهر کله‌گانش
که بینی از بهشت صدها نشانش
زمین‌هایش تماماً شالی‌کاریست
برنجش به ز دُم‌سیاه شمالیست
بیا بشنو سخن از قلعه دین
زمردان غیور و صاحب دین
ز مردانی که مرد مرد هستند
به مردی یکه‌تاز و فرد هستند
میان گُشت و ناهوک است نگاران
نشان افتخار این سراوان
نشان کنده‌کاری در دل سنگ
هنر را با طبیعت کرده در جنگ
به تابستان سفر کن سوی ناهوک
ببین آب زلال جوی ناهوک
بهارش سبز و خرم بانشاط است
درختان پرثمر از میوه‌جات است
هلو و توت و انجیر است فراوان
دهند هم مفت و مجانی هم ارزان
شنا کن اندرون جوی آبش
بشوی تن را به آب پر گلابش
اگر خواهی که حافظ را شناسی
برای وصل مولا در تلاشی
دهک را اختیار کن بهر این کار
دراویش را تو باید کرد دیدار
تصوف را ببین در پیرآباد
تو را مولای رومی آورد یاد
کمی بالاتر از شهر دراویش
بود شهری که خاکش از هنر بیش
سفالش در جهان آوازه دارد
همیشه رنگ و رویی تازه دارد
بود سِب شهر تاریخ سراوان
اثرها از هنر دارد فراوان
یکی از این اثرها قلعه سیب
به شهر سیب باشد زینت و زیب
حکایت می‌کنم اکنون ز سوران
زحق‌آباد و پس‌کوه از کتوران
کشاورز و حبیب و کم‌نظیرند
تماماً مخلص و مهمان‌پذیرند
شب و روز در زمین مشغول کارند
همه زحمت‌کش و امیدوارند
برو شیدای شهر زابلی بین
درون شعر او عشق علی بین
ز هیدوج و ز کنت و شهر بم‌پشت
نشان درس و قرآن است در گُشت
سراون شهر علم و شهر فرهنگ
جهالت باشد اینجا لکه ننگ
بیا بنگر برادر شهر ما را
که بینی صنعت و صُنع خدا را
تمام مردمانش با خدایند
نبی مصطفی را می‌ستایند
به جالق و کله‌گانش رو سفر کن
به آهنگ نوازشها نظر کن
که تاریخی هزاران ساله دارد
ز تاراج مغولها ناله دارد
به زیبایی و سرسبزی بهار است
در آنجا کشت شالی بی‌شمار است
به باغاتش همه قسم میوه‌جاتی
بیا بنگر ندارد کس شناختی
در آنجا تپه‌ای اسمش میرومر
نهان است گنجها بسیار از زر
بود در شهر آثار قدیمی
چه آثاری، چه ابنای عظیمی
زسیستان هیچ دستی کم ندارد
و نخلستان آن را بم ندارد
بود محصول آن خرمای ربی
به هر ذوق و سلیقه می‌پسندی
بود شیرین‌تر از قند فریمان
ببر سوغات از بهر ندیمان
اگر خواهی بهشتش را ببینی
گلی از گلستانش را بچینی
نظر انداز به شهر کله‌گانش
که بینی از بهشت صدها نشانش
زمین‌هایش تماماً شالی‌کاریست
برنجش به ز دُم‌سیاه شمالیست
بیا بشنو سخن از قلعه دین
زمردان غیور و صاحب دین
ز مردانی که مرد مرد هستند
به مردی یکه‌تاز و فرد هستند
میان گُشت و ناهوک است نگاران
نشان افتخار این سراوان
نشان کنده‌کاری در دل سنگ
هنر را با طبیعت کرده در جنگ
به تابستان سفر کن سوی ناهوک
ببین آب زلال جوی ناهوک
بهارش سبز و خرم بانشاط است
درختان پرثمر از میوه‌جات است
هلو و توت و انجیر است فراوان
دهند هم مفت و مجانی هم ارزان
شنا کن اندرون جوی آبش
بشوی تن را به آب پر گلابش
اگر خواهی که حافظ را شناسی
برای وصل مولا در تلاشی
دهک را اختیار کن بهر این کار
دراویش را تو باید کرد دیدار
تصوف را ببین در پیرآباد
تو را مولای رومی آورد یاد
کمی بالاتر از شهر دراویش
بود شهری که خاکش از هنر بیش
سفالش در جهان آوازه دارد
همیشه رنگ و رویی تازه دارد
بود سِب شهر تاریخ سراوان
اثرها از هنر دارد فراوان
یکی از این اثرها قلعه سیب
به شهر سیب باشد زینت و زیب
عبادت
ما که از تـــرس خـدا او را عبـادت می کنیـــــــم
بر تعصب های خود یک عمر عادت می کنیــــــم
هر نـــــمازی با خودش تجدیـــــد بیعـــت کرده
و ساعتـــی دیگر به او راحت خیانت می کنیـــــم
ما که مغروریــــم ازاینکه مســلمان زاده ایــــــم
با طلبــــــکاری ، تقاضای شفاعت می کنیــــــم
ما که بـــاورهایـــــمان را سخت باور داشتـــــــه
کـــــور کـــورانه از آنـــها حمایــــت می کنیــــــم
ما که در فکر خــــرید غــــــرفه هایی از بهشـت
ساده انـــگارانه ، قران را تــــلاوت می کنیــــــم
یــــــا که از تـــرس جهنـــم گاهــگاهی زیر لب
ســـوره هایی آیه هایی را قرائت می کنیـــــــم
روضــه و نــذر و زیارتـــــگاه و این بــرنامه هــــــا
آن زمانی که کمی حــس وخـامت می کنیــــم
چنــــــدتایی ذکــــر و اوراد و کمــی اطعام
و بعد غره از خود با خدا حــــس رفــاقت می کنیـــــم
قبــــله و سجــــاده و تسبــیح و مـــــهر و ادعــا
حس قدرت یا که ابـــــراز کــرامــت می کنیـــــم
با نماز و روزه و خـــــمس و زکــــات و مـــــابــقی
کاسبــی های کلان ، بیع و تجارت می کنیــــم
یا بـــرای کســــب مـقداری ثــــــواب از درگـــهش
وارد بــازی شــده با او سیــاســـت می کنیــم
یا به اســم امر بر معــروف و نــهی از منــــــکرات
اینقــدر راحت به انسانــها جســارت می کنیــم
بی مـــهابا هر کســـــی را انگ کــافر می زنیـــــم
بر زمین و بر زمان ، حس کـــفالـــت می کنیـــم
ما که مغرور از کتـــــاب و دفتــــــر و اوراقـــــمان
عالم کل گشتـه ، احساس زعامت می کنیــــم
واقعاً قــــــدری بیـــــــندیشـــیم آیا پـــس چـــــرا ؟
در عبادتهایــــــمان حس کــــسالــت می کنیــم
یـا چـــــــــرا پـــــــــس ، بــعد عـمـری ادعـا و ادعـا
از در درون خود چنیــن حـس بطـــالت می کنیــــم
یـا که وقتـی صحــبت از اشــــراق میــــاید وســـــط
اینقــــدر تردید و انـکار و شـــــرارت می کنیـــم ؟
یـا که هر کس صحبت از درک و شـهودی می کند
ما به طـــرفنــدی چرا با او لــجاجــت می کنیـم
یـــا بمـــــحض بحـــــث تــــــجدید نظر در فـــــکرهــا
فتــنه و آشــــوب و بــلوا و قیـــامت می کنیـــم
یــــا که بر هر فکر نابـــــــی مهر بدعــت می نهیـــــم
یـــا که تفــتیش عقاید با شـــقــاوت می کنیـــم
دیـــــن و قــــران را بنحــــوی انحصـــــــاری کرده ایــــم
هر که همــراهی نکرد او را ملامــت می کنیـــم
حـــق اظهار نظر در دیـــــــن فقط از آن ماســــــــــت
باور کـــوری که ما بر آن سمـــاجـــت می کنیــم
بعد هــــــم با اینــــــهمه خود خواهـــی و کلی خطا
حــق به جانب تازه احسـاس شــرافت می کنیـم
شایـــــد اصلاً قلبـــــــهامـان با خـدا بیـــــگانه است
از بیـــان آن ولی حس خجـــالــــت می کنیـــــم
مطمــــــئن باشـــــید در وجـــدان تاریــــخ بشـــــــر
عاقبت روزی شـــــرم از این ســـفاهت می کنیــم
پوستیـــن وارونه پوشـــــان ، دسـت بردارید از این حس
تکلیـــــفی است و تنها اشـــــارت می کنیــم
ما نه از تــــــرس جهنـــــــــم نه بــــرای مـــــزد و نه
در پی حور و قــــصور ، از او اطاعـــــت می کنیـــــم
مـــا فقــــــط از درک ناب خود عــــــمارت ساخـــــته
هر که را مشتــاق شد در ایــــن عـمارت می کنیــم
همــچنــــین هر جا که لازم بود، حتــی کشــف رمز
از کتاب و سنـــت و دیـن و فقاهـــــت می کنیــــــم
سفــــره های آســــــمانی روزی محتـــوم ماســـــت
گر نگیـــریم عاقبـــت حـــــس نــدامت می کنیـــــم
«شـــــــــــــــــــعر روز مــــــــــــــــــــــــــادر»
مادرم ای بهتر از فصل بهار
مادرم روشن تر از هر چشمه سار
مادرم ای عطر ناب زندگی
مادرم ای شعله ی بخشندگی
مادرم ای حوری هفت آسمان
مادرم ای نام خوب و جاودان
مادرم ای حس خوب عاشقی
مادرم خوشتر ز عطر رازقی
مادرم ای مایه ی آرامشم
مادرم ای واژه ی آسایشم
مادرم ای جاودان در قلب من
مادرم ای صاحب این جسم و تن
مادرم می خواهمت تا فصل دور
مادرم پاینده باشی پر غرور
مادرم روزت مبارک ناز من
مادرم تنها تویی آواز من
تصویر خودم و استاد امید
شـــــــــــعر
سوزد در آتش غم، ياران، تمامي من
فرياد هفت درياست با تشنه كامي من
چون برنيارم از دل آواي وحشت مرگ
استاده اين هيولا در چند گامي من
سرمايه حيات است اميد وعشق ،دردا
نه دستگيرم اميد ،نه عشق ، حامي من
مشكل كه زخم جانم مرهم پذيرد ازغير
شرمنده دوا نيست درد گرامي من
ساقي، به حرمت عشق، جامي دگر،كه پوشد
چشم از فريب دنيا ،نفس حرامي من
گفتم كه پخته عقل خواهم شدن به پيري
با صد دهان ، جهاني خندد به خامي من
جايي كه جز به مستي در كوي او رهي نيست
موقوف جرعه اي باد اين نيك نامي من
من گرچه درجهانم ، دستان سراي گل ها
با حسن وي چه سنجد ، عاشق مرا مي من؟
«ستار» ترش مكن روي از شوربختي خويش
تلخ است كام شهد از شيريني كلامي من غم گشے تلا وتين
دردءُ رنج عبادتين
اے نوکيں دورے عاشقاں
دل وتی بہا کتين
اے بے وفا انت چند بر
نہ دل دياانت نہ کہ سر
اے وھدءَ گوں ليب کن اِنت
پہ کندگءُ ہبر ہبر
وتی تو دل بہا کتين
نہاديا دو ناہ کُتين
مداتيں اے وڑا پہ ديم
چو تپليا تو گہ کتين
دلارءَ پرچہ دردنہ گپت
تئی ياتا کاريت زيت پہ زيت
نزانت کہ بے وفا اے تو
روچءُ شپ تئی نامءَ گپت
ستار تئی دستے دوست شتگ
ترا غريبیءَ جتگ
آليب کنت گو ماڑياں
توئے غريب زدگ زدگ
ستار در ملکی
محمد امین سپاهيان
امشب از هر گوشه ی دل بوی دلبر می رسد
بوی ناز عاشقی از دیده ی تر می رسد
امشب این دیوانه دل با ما نمی سازد چرا
گوئیا عطر جنون از دست ساغر می رسد
همچو زلف یاسمن امشب پریشان می شود
بخت بد بین کز کجا فریاد خنجر می رسد
آن دو چشم آهویی هرشب چه میخواهد ز دل
کز نگاه نازکش سنگی به گوهر می رسد
مدعی کو تا ببیند در حصار شعله ها
عمر ققنوس دلم هرشب به آخر می رسد
گرچه تار هستی ام اکنون ز هم بگسسته است
هرشب از تار دلم آهنگ دیگر می رسد
پر ز عطرم من از این شبهای خوب عاشقی
گرچه میدانم شبی عمر دلم سر می رسد
ملک ریسیی
متن سرود اسلام ساهگا که توسط حافظ رعایت الله و عبدلله شهیدی به سبک های سرود بلوچی
اسلام زندءَ باد قرآن زندءَ باد اسلام زندءَ باد قرآن زندءَ باد
اسلام ء ساهگ ءَ غم روت و گار بیت قرآن ء گلشن ءَ پلانی هار بیت
اسلام ء برکت ء دنیا بهار بیت قرآن ء وانگ ء هر دل قرار بیت
باندا مرئ عمل مرچی ادا بکن هر منکرء وتا سند ء جدا بکن
اسلام ء خاطرء جانا فدا بکن قرآن ء بوان مدام حقی ادا بکن
بیت محشرا ترا اومان روشنی تی راهنمایی بیت ایمان روشنی
قبرا که بیت ترا اومان روشنی تی همنشین بیت قرآن روشنی
هر کس که مومن انت آ بیت ما جنتا قرآن گیش کنت تی قدر و قیمتا
آسا نجات بیت اسلام ء برکتا رب گورائی کنت قرآن شفاعتا
زنده دوئی شپا مپتا مدء هدر حرف ء تو یاد بگر مپتا مرو متر
اسلام ء ساهگا عمرا بکن به سر قرآن ء بوان مدام هر شام و هر سحر
یا رب روانبدا گرچه کتا خطا تو مهربانیه هر کس که کنت دعاء
.
چقدر خنده داره
تاریخچه و دانستنی های سیستان و بلوچستان